De Spaanse jongeren beginnen conclusies te trekken. Hieronder publiceren we het Manifest van de 15 mei-beweging. Hoewel we niet akkoord gaan met alle komma’s en punten van het document, blijft het een uitzonderlijke uitdrukking van het gevoel dat leeft bij miljoenen mensen die politiek beginnen te ontwaken. Dit is in essentie een politiek document, hoewel de auteurs dit woord niet gebruiken. Ze vermijden het woord “politiek” vanwege het schandalige gedrag van de bestaande politieke partijen. 

In de nacht van 3 op 4 april 1979 werd Zulfiqar Ali Bhutto geëxecuteerd in de gevangenis van Rawalpindi. Een doodsbang staatsapparaat, onder leiding van de brutale dictator Zia ul Haq, zorgde voor de uitvoering van de moord. Twee jaar eerder hadden de heersende klasse en het imperialisme samengespand met generaal Zia om Ali Bhutto af te zetten door middel van een militaire staatsgreep. In de daaropvolgende maanden en jaren werd Bhutto opgesloten, gemarteld en uiteindelijk vermoord.

Het is de ergste ramp voor Japan sinds Hiroshima en Nagasaki. Deze rampzalige combinatie van een aardbeving met een kracht van 9 op de schaal van Richter en een tsunami, gevolgd door een nucleaire ramp, doet het land op zijn grondvesten schudden. De gevolgen van deze catastrofe worden groter met de dag.

Na meer dan een week demonstraties van de werknemers in de openbare sector om hun loon, hun uitkeringen en hun recht op vakbondsvertegenwoordiging te verdedigen, blijft het protest aanzwellen. De strijd in Wisconsin wordt steeds meer een landelijke strijd, een soort Amerikaans "Tahrir-plein", een referentiepunt voor onder vuur liggende werknemers in het hele land.

Rebellen in de Libische stad Az Zawiyah (dicht bij de hoofdstad) hebben verweer geboden bij een poging van Khaddafi’s troepen om de stad terug in te nemen. Volgens ooggetuigen werd er vorige nacht [maandag] zes uur gevochten met de controle over de stad als inzet. Anti-Khaddafi-activisten zeiden: “We hebben ze kunnen verslaan omdat onze moraal hoog is, en die van hen zeer laag.”

De revolutionaire golf die de Arabisch sprekende wereld overspoelt inspireert ook vele mensen ver daarbuiten. Zo is er in de VS momenteel het grootste sociale conflict aan de gang sinds de grote depressie van de jaren 1930. Na meer dan een week van demonstraties door personeel van de publieke sector wordt de stad Wisconsin snel een referentiepunt voor velen in Amerika wiens levensstandaard bedreigt wordt.

We publiceren hier een oproep van onze Marokkaanse kameraden van de Ligue d’Action Communiste.

In de natuur wordt een aardbeving gevolgd door naschokken. De effecten ervan kunnen net zo catastrofaal zijn als de oorspronkelijke explosie. Wat we nu meemaken, is net hetzelfde verschijnsel maar dan toegepast op de samenleving en de politiek. De revolutionaire aardbeving in Egypte en Tunesië heeft seismische schokken door de meest afgelegen delen van de Arabisch sprekende wereld gestuurd. Algerije, Marokko, Libië, Soedan, Bahrein, Jordanië, Irak, Jemen, Koeweit, Djibouti... de lijst is lang en groeit, niet dagelijks maar elk uur.

De tiran is gevallen! Op het moment dat deze tekst geschreven werd, is Hosni Mubarak net afgetreden. Dit is een grote overwinning, niet alleen voor de bevolking van Egypte, maar ook voor arbeiders over de hele wereld. Na 18 dagen onafgebroken revolutionaire mobilisaties, met 300 doden en duizenden gewonden, is het eindelijk zover: Hosni Mubaraks 30-jarige tirannie is niet meer.

Lal Khan is de pennaam van de hoofdredacteur van de Asian Marxist Review en het Pakistaanse tijdschrift 'Klassenstrijd'. Hij schijft wekelijks een column in het Pakistaanse dagblad Daily Times. In dit artikel stelt Lal Khan dat in Egypte "net zoals in Tunesië de massa's hebben aangetoond dat de algemeen heersende opvatting, verspreid door de meeste media, dat er tegenover de pro-imperialistische despoten van het Midden-Oosten maar één oppositie bestaat, dat van de moslimfundamentalisten, niet klopt met de werkelijkheid."

De prachtige revolutionaire beweging van de Tunesische arbeiders en jongeren is een bron van inspiratie en een voorbeeld voor de hele wereld. Gedurende meer dan een week kende Tunesië een revolutie van epische dimensies. De massale opstand in Tunesië is geëindigd in de omverwerping van de gehate dictator Zine al-Abidine Ben Ali, die al 23 jaar lang aan de macht was.

De betoging in Brussel leek meer op een festival van vrolijke en uitbundige Tunesiërs. Het soort actie waar iedereen met iedereen praat en vooral met de mensen die ze niet kennen. “Eindelijk vrij” kwam altijd maar terug in de gesprekken. Verrassing ging gepaard met een plotse trots het eerste Arabische volk te zijn dat er in is geslaagd een dictator van zijn troon te stoten.

De golf van protest en opstanden in Tunesië houdt al meer dan drie weken aan. Dit weekeinde (8 en 9 januari) werd zelfs het leger ingezet tegen de betogers. Resultaat?Twintig betogers werden neergekogeld! Elk hart dat in Tunesië klopt voor vrijheid en rechtvaardigheid heeft blijkbaar ‘recht’ op een lading lood! Maar de Tunesiërs zijn hun angst kwijt. Beter nog, de angst is van kant veranderd. Vandaag is het de Generaal-President Ben Ali die vreest voor het overleven van zijn regime.

Dutch translation of Marxism and Religion (July 22, 2001)

Op 13 september kondigde de Cubaanse vakbond (CTC) in de krant Granma een hele reeks ingrijpende economische veranderingen aan. Deze maatregelen zijn een gevolg van de ernstige economische crisis in Cuba, dat hard getroffen wordt door de wereldwijde recessie van het kapitalisme. Dit toont aan dat Cuba afhankelijk is van de wereldmarkt en dat "de opbouw van het socialisme in één land" onmogelijk is.