Νωρίς το πρωί της Παρασκευής 3 Ιανουαρίου 2020, σε μια πράξη ύψιστης αλαζονείας, η διοίκηση του Τραμπ προχώρησε στη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, καθώς και του υψηλόβαθμου Ιρακινού παραστρατιωτικού ηγέτη Αμπού Μαχντί αλ-Μοχάντες στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Για ακόμη μια φορά, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αυξάνει την αστάθεια στη Μέση Ανατολή.
[Source]
Ο Τραμπ επιχείρησε να παρουσιάσει την επίθεση, η οποία σκότωσε επίσης άλλους οκτώ Ιρανούς και Ιρακινούς, ως ένα αμυντικό μέτρο. Όμως, αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες ηγετών ενός κυρίαρχου κράτους σε ξένο έδαφος. Μια εκτέλεση που πραγματοποιήθηκε χωρίς καν να λάβει την έγκριση του αμερικανικού Κογκρέσου. Σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Σουλεϊμανί σχεδίαζε μια επικείμενη επίθεση, η οποία θα μπορούσε να κοστίσει τις ζωές εκατοντάδων Αμερικανών. Η μόνη απόδειξη για να στηρίξει κάτι τέτοιο είναι ότι ο Σουλεϊμανί είχε επισκεφθεί ομάδες πολιτοφυλακών που στηρίζονται από το Ιράν στο Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ, μετά από μια επίσκεψη στον Αγιατολάχ Χαμενεΐ στο Ιράν. Το ποιο από όλα αυτά μεταφράζεται σε μια επικείμενη επίθεση εναντίον των ΗΠΑ είναι απορίας άξιο.
Επιπρόσθετα, ο Σουλεϊμανί ήταν ο κορυφαίος στρατηγός των «Φρουρών της Επανάστασης» του Ιράν στο εξωτερικό. Δεν ήταν ένας αξιωματικός που εμπλεκόταν άμεσα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και συνεπώς ο θάνατός του δε θα εμπόδιζε τους σχεδιασμούς για τυχόν επικείμενες επιθέσεις. Αυτοί που τώρα προσπαθούν, ex post facto (ύστερα από το γεγονός), να δικαιώσουν αυτή την πράξη ιμπεριαλιστικής αγριότητας είναι οι ίδιοι που μας είπαν ψέματα ανοικτά για τα περίφημα «όπλα μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ και επινόησαν μια λεγόμενη «επικείμενη απειλή», με σκοπό να δικαιολογήσουν την έναρξη της καταστροφικής κατοχής του Ιράκ.
Ο Τραμπ, όπως και σχεδόν όλοι οι Ρεπουμπλικάνοι, αλλά και κάποιοι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο, υποστηρίζουν επίσης ότι η επίθεση δικαιολογείται από τη στιγμή που ο Σουλεϊμανί «βρισκόταν πίσω από τους θανάτους περισσότερων από 600 Αμερικανών». Όμως αποφεύγουν να αναφέρουν πως ο Σουλεϊμανί υποστήριζε πολιτοφυλακές Σιιτών που πολέμησαν εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής. Αυτή η κατοχή έχει μέχρι στιγμής κοστίσει σε 1,5 εκατομμύριο ζωές Ιρακινών! Επιπλέον, οι ίδιες πολιτοφυλακές, είχαν ταχθεί με τις ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στην πραγματικότητα, κάποιες από αυτές εξακολουθούν να παρατάσσονται στο πλευρό των Αμερικανών στρατιωτών.
Η αυθάδης ιμπεριαλιστική επίθεση
Ο Τραμπ υποστηρίζει ότι ο Σουλεϊμανί έπαιξε επίσης ρόλο-κλειδί στην καταστολή των κινημάτων που διαδηλώνουν σε Ιράκ, Ιράν και Λίβανο. Αυτό είναι ίσως αλήθεια, αλλά όπως μπορούμε να δούμε από τις θερμές σχέσεις του Τραμπ με τη μοναρχία των Σαούντ και το ισραηλινό καθεστώς, τα δημοκρατικά δικαιώματα των διαδηλωτών – ή και οποιουδήποτε άλλου – δεν ήταν ποτέ μια προτεραιότητα γι’ αυτόν. Πολύ σωστά, οι Ιρακινοί διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ έχουν καταδικάσει την αμερικανική επίθεση.
Αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια αυθάδης ιμπεριαλιστική επίθεση με στόχο να αναγκάσει δύο κυρίαρχα έθνη σε υποταγή. Είναι καθήκον όλων των αγωνιστών της εργατικής τάξης, των συνδικαλιστών και των επαναστατών να καταδικάσουν έντονα αυτή την επίθεση και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή. Πρέπει να εκθέσουμε τα πραγματικά συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από αυτή την πράξη, τα οποία δεν έχουν να κάνουν με την άσχημη κατάσταση των φτωχών και των καταπιεσμένων στη Μέση Ανατολή, ούτε με την προστασία των εργατών και φτωχών της Δύσης, αλλά αντίθετα έχουν να κάνουν με τα στενά συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης.
Ο καθοριστικός παράγοντας πίσω από την απόφαση του Τραμπ ήταν, όπως πάντα, τελείως ιδιοτελής. Συγκεκριμένα, ο Τραμπ ενδιαφέρεται για την εκτροπή της προσοχής μακριά από την διαδικασία καθαίρεσής του, όπως επίσης να φανεί στους φίλους και τους εχθρούς του ως άνθρωπος των πράξεων. Ο Τραμπ αποφάσισε να «παραδειγματίσει» το Ιράν, επιχειρώντας να φτιάξει την εικόνα του μετά την ταπεινωτική του αδράνεια στη ρίψη ενός αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους από το Ιράν τον προηγούμενο Ιούνιο και την ιρανική επίθεση σε εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας τον Σεπτέμβριο,.
Είχε παρακινηθεί από ένα τμήμα Ρεπουμπλικάνων και στοιχεία στο εσωτερικού του μηχανισμού ασφαλείας, που αδημονούν να προκαλέσουν μια σύγκρουση με το Ιράν με σκοπό να αποκαταστήσουν το γόητρο του αμερικανικού στρατού ύστερα από χρόνια ταπεινωτικών υποχωρήσεων. Όμως αυτή η ιδιαίτερα κοντόφθαλμη πολιτική, κύριο χαρακτηριστικό της άρχουσας τάξης σήμερα, κινδυνεύει να ρίξει ακόμα περισσότερο «λάδι στη φωτιά» σε μια περιοχή που είναι ήδη πολύ ασταθής. Το τελικό αποτέλεσμα δε θα είναι θετικό για τα συμφέροντα του Τραμπ ή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Ήδη αυξάνεται η πίεση στις ΗΠΑ για να αποχωρήσουν από το Ιράκ. Οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις αποχωρούν από προωθημένες θέσεις για να υπερασπιστούν τις αμερικανικές βάσεις. Το ιρακινό κοινοβούλιο παίρνει μέτρα για τον τερματισμό της στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών για να πιέσει τις ΗΠΑ να αποχωρήσουν από το Ιράκ. Αυτό θα αποτελέσει ένα σοβαρό πλήγμα στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Όμως όπως ένας χαρτοπαίκτης σε μια χαμένη παρτίδα, ο Τραμπ διπλασιάζει το ποσό στο στοίχημα του. Απείλησε να βομβαρδίσει 52 τοποθεσίες στο Ιράν, κάποιες από τις οποίες θα είναι σημαντικά μνημεία. Στα σχέδια του ιρακινού κοινοβουλίου για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, απάντησε με απειλές για κυρώσεις στο Ιράκ ή και ακόμη σκληρότερα μέτρα. Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ υποστήριξε ότι η εισβολή στο Ιράκ ήταν ένα μέτρο για την επιβολή της δημοκρατίας και της ειρήνης, ενώ παράλληλα εκτόξευσε απειλές ανοικτά ενάντια στις αποφάσεις του ιρακινού κοινοβουλίου. Αυτό που βλέπουμε είναι το αληθινό πρόσωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού χωρίς μάσκα.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι Δημοκρατικοί, καθοδηγούμενοι από την Νάνσυ Πελόσι, αντιτάχθηκαν στην πράξη του Τραμπ. Όμως δεν αντιτίθενται στην λιδια την αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική στο Ιράκ, αλλά στο πως αυτή η ιμπεριαλιστική πολιτική εφαρμόζεται! Το Δημοκρατικό Κόμμα, που συχνά παρουσιάζεται ως το «μαλακό χέρι» του αμερικανικού καπιταλισμού, υποστήριξε τη μεγάλη αύξηση σε βομβαρδισμούς και εκστρατείες στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ομπάμα. Δεν είναι λιγότερο ιμπεριαλιστές από τον Τραμπ. Η ένστασή τους είναι ότι οι πράξεις του Τραμπ δεν είναι ωφέλιμες για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Παιχνίδι στα χέρια της Τεχεράνης
Σε αυτό, ίσως έχουν δίκιο. Παρότι ο Σουλεϊμανί ήταν σημαντική προσωπικότητα για το ιρανικό καθεστώς, η δολοφονία του είναι προς όφελος του καθεστώτος. Τους περασμένους μήνες, το Ιράν και οι σύμμαχοί του στο Λίβανο και το Ιράκ είχαν κατακλυστεί από ισχυρά μαζικά κινήματα με επαναστατικές επιπτώσεις. Ιδιαίτερα στο Ιράκ, αυτό που έχει γίνει γνωστό ως η Οκτωβριανή Επανάσταση έχει βάλει στο στόχαστρο τη φτώχεια, την ανεργία, τη διαφθορά όπως επίσης και τη σχεδόν πανταχού παρούσα επιρροή του Ιράν στον κρατικό μηχανισμό.
Στο Λίβανο, η κυριαρχούμενη από τη Χεζμπολλάχ κυβέρνηση έχει επίσης βρεθεί κάτω από τρομακτική πίεση από το επαναστατικό κίνημα που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο. Όμως ούτε στο Λίβανο, ούτε στο Ιράκ δεν κατάφερε το καθεστώς να σταθεροποιήσει την κατάσταση. Ουσιαστικά, ο Σουλεϊμανί ταξίδευε εντατικά ανάμεσα σε Βηρυτό, Βαγδάτη και Τεχεράνη με σκοπό να συντονίσει την αντεπαναστατική προσπάθεια με Ιρανούς συμμάχους και μισθοφόρους.
Στο ίδιο το Ιράν, δύο ημέρες βίαιων διαδηλώσεων ξέσπασαν ύστερα από τις περικοπές στις επιδοτήσεις για τα καύσιμα τον Νοέμβριο. Πολύ γρήγορα, αυτές οι διαδηλώσεις κλιμακώθηκαν από οικονομικά αιτήματα σε καλέσματα για πτώση του καθεστώτος. Το καθεστώς σώθηκε μόνο από τον πλήρη έλεγχό του στα ΜΜΕ και την σκληρή καταστολή που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 1.500 ανθρώπους, τραυμάτισε κάποιες χιλιάδες και ακόμα συνέλαβε έως και 10.000 άτομα. Αυτή ήταν μία από τις σοβαρότερες απειλές για την «ισλαμική Δημοκρατία» στα 40 χρόνια της ιστορίας της και έχει καταστήσει το καθεστώς σημαντικά πιο αποδυναμωμένο.
Τότε, το καθεστώς απέτυχε παταγωδώς να οργανώσει μια αντι-διαδήλωση, καταφέρνοντας μόνο να μαζέψει λίγες δεκάδες χιλιάδες. Όμως η κηδεία του Σουλεϊμανί συσπείρωσε εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο το Ιράν τις προηγούμενες λίγες μέρες. Παρόμοιες σκηνές είδαμε επίσης και στο Ιράκ, όπου 500.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις νεκρώσιμες τελετές σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Οι επιθέσεις και οι απειλές για κλιμάκωση του Τραμπ ισχυροποίησαν το ιρανικό καθεστώς και θα αποδυναμώσουν τα επαναστατικά κινήματα την επόμενη περίοδο.
Οι Ιρανοί περνούν τώρα στην επίθεση. Στο Ιράκ, όπου η πάλη μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν για τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού σιγόβραζε εδώ και κάποια χρόνια, οι Ιρανοί πιέζουν τώρα για μια πλήρη αποχώρηση των Αμερικανών, των στρατευμάτων τους, των συμβούλων και συμμάχων τους στον κρατικό μηχανισμό. Πιέζουν επίσης τους Αμερικανούς στο Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που έχουν αποχωρήσει πλήρως από τη συμφωνία για τα πυρηνικά, κάτι που σημαίνει ότι μάλλον θα ξεκινήσουν την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.
Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα για αυτό. Τις προηγούμενες μέρες υπήρξαν πολλές συζητήσεις για το ενδεχόμενο ενός πολέμου, αλλά η πιθανότητα η παρούσα κατάσταση να οδηγήσει σε μια αμερικανική εισβολή στο Ιράν πρέπει να αποκλειστεί. Ο λαός των ΗΠΑ έχει κουραστεί από τους πολέμους, κάτι το οποίο εξηγεί και τον λόγο που μια από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις του Τραμπ το 2016 ήταν η αποχώρηση από τη Μέση Ανατολή. Επιπλέον, το κρατικό χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται σε κάτι περισσότερο από 23 τρισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια. Ένας νέος πόλεμος που θα κοστίσει 5-10 τρισεκατομμύρια δολάρια βρίσκεται εκτός συζήτησης. Ένας νέος μεγάλος πόλεμος από τις ΗΠΑ θα έχει απρόβλεπτες κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.
Δεκαεφτά χρόνια μετά την εισβολή στο Ιράκ, οι ΗΠΑ έχουν χάσει τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Το Ιράν θα είναι ένας ακόμη πιο ισχυρός αντίπαλος. Το Ιράν διαθέτει ορεινό έδαφος, ένα ισχυρό και έμπειρο στρατό και πληθυσμό που είναι βαθιά αντι-ιμπεριαλιστικός. Επίσης διαθέτει πυραύλους μεγάλης εμβέλειας και μισθοφορικές ομάδες διασκορπισμένες σε όλη την περιοχή, οι οποίες μπορούν να βάλουν στο στόχαστρο από κάθε πλευρά δεκάδες χιλιάδες σταθμευμένους Αμερικανούς στρατιώτες. Μπορεί επίσης να κλείσει το στενό του Χορμούζ, το οποίο είναι ένα πέρασμα πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά. Αυτό μπορεί να αποτελέσει σοβαρή απειλή για μια εύθραυστη παγκόσμια οικονομία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, μια εισβολή στο Ιράν είναι εκτός συζήτησης. Ακόμα και μια σοβαρή εναέρια εκστρατεία από τις ΗΠΑ καθίσταται ακατόρθωτη, καθώς θα έθετε όλες τις αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή σε κίνδυνο επιθέσεων. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις πράξεις των ΗΠΑ. Ενώ έχουν σταλεί περισσότεροι στρατιώτες στην περιοχή για να ενισχύσουν την υπεράσπιση των υπαρχόντων αμερικανικών συμφερόντων, τα στρατεύματα είναι πολύ λιγότερα από ό,τι χρειάζεται για μια σοβαρή στρατιωτική εκστρατεία. Φυσικά, οι λανθασμένες πράξεις του Τραμπ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποιου είδους στρατιωτική σύγκρουση, αλλά αυτή θα είναι πολύ ριψοκίνδυνη για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και αυτό την καθιστά απίθανη ως πρώτη προτεραιότητα.
Ενάντια στον ιμπεριαλισμό!
Τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών ήταν περισσότερο σημάδι της αδυναμίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού παρά της δύναμής του. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός παραμένει ο ισχυρότερος του κόσμου, ωστόσο, δεν είναι τόσο δυνατός όσο ήταν κατά το παρελθόν. Καθώς ξεδιπλώνονται τα γεγονότα αυτό θα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Όπως ένας σεισμός που αποκαλύπτει τις αντιθέσεις οι οποίες συσσωρεύονται κάτω από την επιφάνεια, έτσι και η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Τραμπ θα φέρει στο προσκήνιο τη νέα ισορροπία των δυνάμεων που έχει διαμορφωθεί στη Μέση Ανατολή. Σε αυτή τη νέα κατάσταση, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα αναγκαστεί να παίξει έναν μικρότερο ρόλο. Όμως αυτό δε θα σημαίνει περισσότερη σταθερότητα ή βελτιωμένες συνθήκες για τις λαϊκές μάζες της περιοχής.
Το καθήκον μας είναι να αντιπαρατεθούμε στον ιμπεριαλισμό. Μόνο ανατρέποντας τον καπιταλισμό μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη και την σταθερότητα θέτοντας ένα τέλος στο σάπιο σύστημα που για τις μάζες συνεπάγεται τον πόλεμο, τη μιζέρια και την εκμετάλλευση.